Aku dan duniaku 159...... catatan MUNIR untuk guru...

salam untuk semua.....

tika hati kasih terluka dengan anak murid yang 'kurang ajar'.......(sori kalau bahasa terkasar.....), aku temui ubat untuk mengurangkan sedikit pedih luka itu..........(luka itu akan sembuh tapi parutnyer akan kekal.......jadi ingatan......). membaca 'catatan hari guru' oleh bekas murid aku, menyejukkan sedikit hati yang sedang panas, meredakan sedikit sakit luka yang masih berdarah......aku nak kongsi sikit isi catatan yang menyentuh hati aku ni.......(aku ni jenis susah nak tersentuh hati tau.....ek eleh...konon......tapi pape pun ....tahniah la munir.......)


..................................Pada aku fungsi cikgu2 aku dulu dah lebih dari seorang guru. Aku membesar, dari umur 13 sampai 17 tahun dgn hampir sepenuh masa di sekolah. 5 tahun proses membesar. Tempoh umur baru nak mengenal putih hitam, sepak terajang hidup. Kata orang tempoh remaja. Sgt vulnerable. Mak ayah jauh dekat rumah. Siapa nk bimbing? Tapi cikgu kata takpe, cikgu ada.

Cikgu bukan lagi org kami jumpa waktu masuk kelas. Pagi masuk, petang keluar. Tapi cikgu kejut subuh. Sembahyang. Cikgu imamkan solat, mcm ayah. Cikgu rotan siapa tak bangun, mcm ayah. Kami marah, sbb kami nak tidur lagi. Pukul 7pg, cikgu dtg bilik. Suruh pergi sekolah. Pagi2, cikgu check baju kami, gosok ke tak, basuh ke tak, butang baju melayu cukup ke x, kuku dgn rambut mesti pendek, kemas. Lepas tu cikgu mengajar. Cikgu suruh jadi orang pandai-pandai. Petang cikgu suruh pergi padang, main. Bagi keluar peluh, baru badan sihat. Mcm mak cakap. Dh dekat maghrib, cikgu suruh balik. Mandi. Solat maghrib, cikgu imamkan. Lepas tu baca quran sama-sama. Mcm ayah buat. Lepas tu cikgu suruh baca buku, ulangkaji, buat kerja sekolah. Mcm mak suruh. Dh malam2, cikgu suruh tidur. Esok pagi kena bangun awal, nk pegi sekolah cikgu cakap. Cikgu berjaga, lewat malam dh br cikgu tidur. Cikgu pastikan kami tidur dulu, baru cikgu tidur. Sakit demam, tgh2 malam pun cikgu bawak pg klinik. Cikgu jaga kami mcm mak dgn ayah jaga. Tak kurang, berlebih-lebih lagi. .............................................


terima kasih MUNIR..... sebab mampu melihat apa yang cikgu2 lakukan dan mampu memahami mengapa cikgu2 buat sume tu............semua nyer untuk anak muridnyer........(walaupun ada murid yang tak mengenang jasa)